Gefinished, bijna....

Hallo allemaal,

Een berichtje vanuit zonnig Cairns waar het allemaal 15 maanden geleden is begonnen.
Allereerst wil ik zeggen dat alle foto’s zijn bijgewerkt op picasaweb.google.nl/frankwendy2
Het staat een beetje door elkaar maar daar moet je maar niet op letten.

In Airlie Beach waren we gebleven. Op deze camping hadden we kennis gemaakt met Kristof en Lukas, 2 duitse gasten die elkaar op deze camping hadden ontmoet. Deze zaten om 9:00 uur ’s ochtends al aan de pils omdat ze last van een kater hadden. Goed....
We hebben, omdat we toch op onze cruise moesten wachten, veel tijd met hun en de meiden doorgebracht. Pauline en Marjon uit Nederland, Janne uit Denemarken en nog 2 meiden uit Duitsland, Max en 3 meiden uit Zweden. Een erg gezellige groep die ’s avonds vaak een stuk groter werd.

De cruise naar de Whitsunday Islands was fantastisch. We zaten op een groot zeiljacht van zo’n 35 meter met 32 gasten en hadden mooi weer. We hebben de route Airlie Beach, Hook Inlet, Whitehaven Beach, Luncheon Bay, Bait Reef, Hayman Island, Airlie Beach afgelegd. Tijdens deze reis hebben we gedoken en gesnorkeld. Helaas had Wendy weer last van haar oren met klaren dus heeft zij maar 1 duik gemaakt. Ik heb er totaal 4 gemaakt. Wel heeft ze lekker kunnen snorkelen.
We zijn onder andere haaien, mantra’s, loggerhead turtles en lumphead Maori wrasses tegengekomen. Ook heb ik een nachtduik gemaakt, nou ik kan vermelden dat dat geen heel prettig iets is. Klein stukje van de briefing:
Als je ’s nachts onderwater je zaklamp schijnt zie je duizenden rode oogjes, dit zijn garnalen, kreeften en krabben. Geen probleem dus. Ook zul je groene ogen zien, dit zijn haaien, want die voeden zich op dat tijdstip. Als je je zaklamp te lang op kleine visjes houd zullen de grotere vissen aanvallen. Je kunt dus een beetje voor god spelen. Als je je zaklamp op een haai schijnt en deze valt aan of komt polshoogte nemen, schijn je licht dan weg. Waarschijnlijk zwemt hij dan gewoon langs je. Schijn niet op de grote loggerhead turtles. Want deze zijn tussen de 150 en 200 jaar oud en kunnen een hartaanval krijgen.
Nu begin ik natuurlijk na te denken: Punt 1 ik mag nergens op schijnen, want het gaat of dood of het valt mij aan; punt 2 denk je nou echt dat als een haai aanvalt dat ik niet naar die haai blijf kijken??!!!!!!!!
Gelukkig en jammer genoeg waren er ’s nachts geen haaien, hebben we wel een schildpad wakker gemaakt die geen hartaanval kreeg en waren als enige vissen de Giant Trevally’s wakker. Maar die waren wel gaaf. O ja, hoe krijg je het voor elkaar om op een schip te zitten met 3 x 2 franse lesbiennes die elkaar niet kennen. We hebben erg gelachen met die meiden. Verder zaten op de boot een piraat a la Johnny Depp (Shaun) en zijn vriendin Jenny uit Duitsland die heel de wereld heeft rondgevaren. Heather en Matt uit Canada en nog zo’n 5 andere fransen.

Na de Whitsunday’s zijn we verder naar het noorden gereden en hebben we geraft op de Tully. De Tully is Australie’s meest woeste rivier. (Valt reuze mee hoor) Door de gigantische regenval van de afgelopen dagen hadden we besloten de extreme toer in te ruilen voor de normale dagtocht. We hebben een werelddag gehad en het was nog droog ook! Na Tully hebben we besloten om in 1 keer door te rijden naar Cairns. Op de camping aangekomen werden we herkent door het management. We zijn op deze camping namelijk 15 maanden geleden begonnen. Hier hebben we onze keuken ingebouwd en de gordijnen zitten naaien. We kregen dus een grote knuffel, flinke korting, we gaan nog een keer uiteten zodat we ons hele verhaal kunnen vertellen en ze willen een artikel over ons schrijven in hun nieuwsbrief. We waren helemaal gesloopt na de dag raften, maar konden niet gaan slapen want Max, Kristof en Janne stonden in de campkitchen eten te koken. Dit heeft dus weer een paar pilsjes geduurd voordat we naar bed gingen. De hele week heeft de 1 voor de ander gekookt. Max maakte zweedse gehaktballetjes, Kristof antipasti en ik pannekoeken. Ondertussen waren we Jenny en Johnny Depp weer tegengekomen en Debbie (die we continu tegenkwamen sinds Noosa). Op de camping vrienden gemaakt met Alex en Emma uit Engeland. Dus mijn pannekoeken werden gebakken voor 10 man op een butagasstelletje.
Nu is iedereen vertrokken, naar huis of weer naar het zuiden.

Uiteraard kan er geen weblog worden geschreven zonder de auto te noemen.
In Gympie hadden we een APK uit laten voeren en er moesten een paar kleine dingen worden vervangen en dan konden we hem verkopen. In Cairns was dat ff anders. Een compleet boekwerk werd ons voor de voeten gegooid, zelfs de grip op het stuur moest vervangen worden. De dag na de APK startte de auto zelfs niet meer. De brandstof pomp was overleden. In totaal 2000 dollar. Toch nog even bij een andere garage geprobeerd op advies van Jon en Iris. Blijkt de auto start gewoon, zat een luchtbel in het systeem, verder niks mis mee en hij wordt nu opnieuw gekeurd door een garage die ietsje normaler kijkt naar een auto van 25 jaar oud. Even duimen dus.
Verder zijn we wezen zeilen met Jon en Iris’s boot.
We hebben het al met al hartstikke druk hier in Cairns. Volgende stappen zijn auto verkopen, vlucht boeken en kijken via welke route we naar huis komen.

Het begint hier erg warm en benauwd te worden, de nachten vervelend klam en Cairns zelf is niet ons meest favorite stad. Snel weer verder dus.


Tot snel.

Down Under


Ps. Hier zijn ze de kerstbomen al aan het opzetten.